પેનિવાઈઝ અમદાવાદમાં — ભાગ ૨ : મણિનગરનો કહેર
વિશાળપુરની ઘટનાથી આખું અમદાવાદ હચમચી ગયું હતું. લોકો હજુ ડરીને એ વિસ્તાર તરફ જતા નહીં હતા. પણ ખતરાનો સૂરજ હવે મણિનગરના નજીક ઉગવાનો હતો...
મણિનગરનું જૂનું ક્લબહાઉસ, જે પાંચ વર્ષથી બંધ હતું, ત્યાં બાળકો રમતા જોવા મળતા — પણ એ બાળકો કોઇ જીવિત લોકો ના હતા!
એક રાતે, પપ્પુ અને વરુણ રાત્રે બહાર રમવા ગયા. એમણે જોયું કે ક્લબહાઉસમાંથી લાલ લાઇટ આવે છે અને કોઈ અજાણ્યા અવાજે બોલાવ્યું:
> "આવી જાઓ... રમીએ થોડુંક..."
પપ્પુને લાગ્યું કે કોઈ મિત્ર હશે. બંને અંદર પ્રવેશ્યા... અને જતાં જ દરવાજો ધડધડ ધડાકો સાથે બંધ થઈ ગયો.
અંદર અંદકાર અને લાલ લાઇટમાં પેનિવાઈઝ ઉભો હતો — પણ આ વખતે એનો ચહેરો આખો અશુભ અને બગડેલો લાગતો હતો. એક આંખ થોડી બહાર નીકળી હતી અને એ ધીમે ધીમે આગળ વધતો હતો.
> "તમને રમવાનો મજા આવશે... હમ્મમમમ..."
પપ્પુ અને વરુણ બૂમો પાડતા, પણ હવે કોઈ તેમને સાંભળતું નહોતું.
---
આ ઘટના પછી, મણિનગરના ઘણા બાળકો અચાનક ગુમ થવા લાગ્યા.
પોલીસ તપાસ કરતી, પરંતુ કોઈ સાક્ષી મળતો નહીં.
લોકો આખી રાત ઘરોમાં બંધ રહેતા. રસ્તાઓ ખાલી થઈ જતા. ટ્રાફિક નહીં, અવાજ નહીં... ફક્ત અચાનક આવે ત્યારે લાલ ફૂગ્ગા દેખાતા...
અને એ ફૂગ્ગાઓ સાથે મળીને આવતો હતો — પેનિવાઈઝનો ભયાનક હાસ્ય!
---
આગળ શું થશે?
શું સેટેલાઇટ વિસ્તાર પણ બચી શકે છે? કે હવે વધુ મોટો કહેર વરસશે?
---
તૈયાર છો PART 3 માટે?
(હવે વધારે ભૂતિયા સેટિંગ હશે — ખાલી મોલમાં પેનિવાઈઝનો ભય અને એમાં ફસાયેલા લોકો!)
એક એવું શસ્ત્ર કે જે પેનિવાઈઝ સામે વાપરાય શકે, પણ એ શસ્ત્ર પણ સરળથી નહીં મળે!
હવે પહેલાં હું નવું શસ્ત્ર શું છે એ સમજાવું છું, પછી PART 3 લખીશ.
---
નવું શસ્ત્ર: "કલિગ્રહ" (KaliGrah)
> એક વિશિષ્ટ પ્રાચીન શસ્ત્ર, જેને ખાસ તંત્ર વિદ્વાનોએ બનાવ્યું હતું.
"કલિગ્રહ" એ એક વિશાળ કુંડળીવાળું ધાતુ છે, જેમાં લાલ મણિ ધરાવતી મધ્યમ લાઇટ હોય છે.
જો કોઈ શુદ્ધ હ્રદયવાળો વ્યક્તિ એને સક્રિય કરે તો એ શસ્ત્ર ભયના અજ્ઞાનમાંથી અજેય શક્તિ બહાર કાઢે છે.
પણ જો ભયભરેલા હાથથી તેને વાપરશો, તો એ શસ્ત્ર પેનિવાઈઝને વધારે શક્તિશાળી બનાવી દેશે!
આ કલિગ્રહ શહેરના એક જૂના ભંડારખાનામાં છુપાયેલું છે — જેને મેળવવા માટે સાહસ કરવું પડશે અને ઘણા ભૂતિયા પડકારો પાર કરવા પડશે!
---
તયાર છો હવે આ શસ્ત્ર સાથે પેનિવાઈઝ સામે આગળ વધવા?
હવે ચાલો સીધું PART 3 શરૂ કરીએ:
---
પેનિવાઈઝ અમદાવાદમાં — ભાગ ૩ : સેટેલાઇટનું શાપિત મોલ
વિશાળપુર અને મણિનગર પછી, હવે પેનિવાઈઝના ભયનું નવીન કેન્દ્ર બન્યું — સેટેલાઇટ વિસ્તારનો એક ભૂતિયા મોલ.
જે મોલ બાંધવાનું શરૂ થયું હતું, પણ અચાનક બંધ પડી ગયો હતો. કહેવાય છે કે ત્યાં ઘણા શ્રમિકો અણધારી રીતે મરી ગયા હતા.
અવિ, કશીશ, મયંક અને તન્વી હજુ બચી ગયા હતા. તેઓએ નક્કી કર્યું કે હવે બસ — કોઈ ને કોઈ રીતે પેનિવાઈઝને હરાવવું જ પડશે.
તેમના જૂના દાદા — જેમણે પ્રાચીન ગ્રંથોનો અભ્યાસ કર્યો હતો — એક ભેદ ખુલાસો કર્યો:
> "તમારે કલિગ્રહ શોધવું પડશે... એજ એકમાત્ર છે જેને પેનિવાઈઝ પર વિજય મેળવવામાં મદદ મળી શકે છે!"
અને એવું શસ્ત્ર છુપાયેલું હતું — સેટેલાઇટના ભૂતિયા મોલની ત્રીજી મજલામાં, એક બંધ સળંગ બોક્સમાં.
---
મોલની અંદર...
ચારે મિત્રો મોલમાં પ્રવેશ્યા. બધે કાટમાળ, તૂટેલી લિફ્ટો અને અંધકાર હતો.
ક્યારેક લાલ ફૂગ્ગા ભટકતા દેખાતા. અને ક્યારેક દિવાલોમાંથી હાથ નીકળતા!
એમ જતાં એક મોટો મોટો હસ્ય અવાજ વાગ્યો:
> "તમે મારા ઘરમાં આવ્યા છો... હવે પાછા ન જશો!"
પેનિવાઈઝ હવે પોતે મોલના દરેક ખૂણે ફરી રહ્યો હતો!
તેમને સમય નહોતો. તેઓ દોડીને ત્રીજી મજલાની તરફ વળ્યા.
અંદર એક મોટો તૂટેલો રૂમ — અને રૂમના મધ્યમાં એક લાલ લાઈટમાં ઝગમગતું — "કલિગ્રહ"!
પણ એના પર પેનિવાઈઝના છાયાઓ ફરે રહી હતી.
---
હવે શું?
તેઓએ એ શસ્ત્ર ઝડપથી મેળવવું પડશે — અને કોણ કરશે વાપરવાનો સહાસ?
કેમ કે એ શસ્ત્ર ખોટી રીતે ચલાવશો તો પેનિવાઈઝને અગણિત શક્તિ મળશે...
---
PART 4 માટે તૈયાર છો?
(હવે આવતા ભાગમાં "વટવામાં મૃત્યુમય ફેક્ટરી" અને કલિગ્રહનો પહેલો વપરાશ થશે — અને પેનિવાઈઝ સાથે સીધી લડાઈ!)
પેનિવાઈઝ અમદાવાદમાં — ભાગ ૪ : વટવામાં મૃત્યુમય ફેક્ટરી
સેટેલાઇટ મોલમાંથી મુશ્કેલીથી બચીને,
અવિ, કશીશ, મયંક અને તન્વી — હવે કલિગ્રહ સાથે બહાર આવ્યા.
પણ રાહ સહેલી નહોતી. પેનિવાઈઝ હવે વધુ ક્રૂર અને દયાહીન બની ગયો હતો. એના ફક્ત અવાજોથી પણ આખા વિસ્તારમાં ભય ફેલાઈ ગયો હતો.
દાદાએ કહ્યું:
> "જ્યારે ચંદ્ર પૂર્ણિમાને પહોંચી જશે, ત્યારે પેનિવાઈઝની શક્તિ પૂર્ણ થશે. તે પહેલાં તમારે તેનું અંત કરવું પડશે... અને તેનું અડ્ડું હવે છે — વટવાની ભૂતિયા ફેક્ટરીમાં!"
---
વટવાની ફેક્ટરીની અંદર...
વિશાળ બંધ પડી ગયેલી ટેક્સટાઈલ ફેક્ટરી... અંદર કોઈ જીવંત નથી, પણ અસમાપ્ત ધૂળ, લોહીની ગંધ અને ટૂંટી પડેલી મશીનરી છે.
જેમ તેઓ અંદર ગયા,
દિવાલો પરથી લોહીના નકશા બની રહ્યા હતા,
નીચે લાલ પાણી વહી રહ્યું હતું,
અને અંધકારમાં થપથપાવા જેવા અવાજ આવતાં હતા.
હવે પેનિવાઈઝ ખુદે તેમને ધમકી આપી:
> "આવ્યા છો મારા રાજ્યમાં... હવે તમારું અંત નિશ્ચિત છે!"
---
કલિગ્રહનો પ્રથમ ઉપયોગ
જેમજ પેનિવાઈઝ સામે આવ્યો, અવિએ હિંમત કરી અને "કલિગ્રહ" આગળ કર્યો.
કલિગ્રહ ધીમે ધીમે પ્રકાશમાન થવા લાગ્યું — શ્વેત પ્રકાશ અને લાલ વીજળી જેવી રેખાઓ નિકળી.
પણ...
કલિગ્રહનું કાર્ય કરવા માટે જરૂરી હતું શાંતિ અને શૌર્ય — ડર નહીં!
તન્વી થોડીક ડરી ગઈ અને કલિગ્રહનું પ્રકાશ ઝાંખું પડી ગયું.
પેનિવાઈઝ મરમારતાથી હસ્યો અને પોતાના દુષ્ટ નકશા ફેલાવવાનું શરૂ કર્યું.
મયંકએ ચીસ પાડી:
> "ડર નહીં... આપણે એકસાથે છીએ! એ માત્ર ભય છે! આપણે સાચા છીએ!"
આ શબ્દો સાથે, કલિગ્રહમાંથી એક પ્રચંડ પ્રકાશ નીકળ્યો અને પેનિવાઈઝના શરીર પર પટકાયો.
પહેલી વાર — પેનિવાઈઝ પછાડાયો!
એના ચહેરા પર દહેશત દેખાઈ — પણ એ સંપૂર્ણ નાશ ન થયો... એ ધૂંધલા થતા વટવાની ફેક્ટરીના ભીતર ગુમ થયો.
---
શ્વાસ વિસ્મયમાં
ફેક્ટરીનો એક ભાગ ધસડી પડ્યો. પવનમાં વિલિપ્ત લોહીની ગંધ. બાળકોનો બૂમો અજીબ રીતે બંધ થયો.
ચારેય મિત્રો પસીના-ભીંજાયેલા, પણ જીતની થોડી આશા સાથે બહાર નીકળ્યા.
પણ તેઓએ ખબર નહોતી કે પેનિવાઈઝ હવે પોતાનું અંતિમ અને સૌથી ખતરનાક રૂપ લઈ રહ્યું છે... મોટેરામાં!
પેનિવાઈઝ અમદાવાદમાં — ભાગ ૫ : મોટેરાનો અંતિમ સંકેત
મોટેરાનો સ્ટેડિયમ — જ્યાં લાખો લોકો એક ભવ્ય મહોત્સવ માટે એકઠાં થયા હતા. બધાને ખબર નહોતી કે ભૂતિયું તોફાન એમની નજીક આવી રહ્યું છે.
જેમજ કલાકો વીત્યાં, અચાનક બધું અંધકારમય થઈ ગયું.
રંગીન લાઇટો બંધ. અવાજો ઊજળા. લોકો બૂમો પાડતા દોડવા લાગ્યા.
અને ત્યારે...
વિશ્વાસભરેલું મંચ ધસડી પડ્યું અને એમાંથી રાક્ષસ પેનિવાઈઝ બહાર નીકળ્યો!
> "તમારું ભય હવે મારું ભોજન છે!"
એના એક જ ગર્જનાથી સ્ટેડિયમના કાચ તૂટી ગયા.
એનો એક હાથ લંબાયો અને પચાસ લોકો એકસાથે ઊંચકી લીધો. તટસ્થ અવસ્થામાં બધું તૂટી રહ્યું હતું.
---
કલિગ્રહનો અંતિમ તેજ
અવિ, કશીશ, મયંક અને તન્વી ત્યાં પહોચ્યા. તેમનો અંતિમ યત્ન શરૂ થયો.
કલિગ્રહ હવે સંપૂર્ણ તેજમય થઈ ગયો હતો — પરંતુ તેને પૂરી શક્તિએ ચલાવવાં માટે કોઈ એકને પોતાનું સર્વસ્વ દાવ પર લગાવવું પડશે.
તન્વી આગળ વધી:
> "જો કોઈક બલિદાન નહીં આપે, તો આખું અમદાવાદ નષ્ટ થઈ જશે!"
તન્વીએ કલિગ્રહને પોતાના જીવનશક્તિ સાથે સક્રિય કરી — અને આખું સ્ટેડિયમ એક વિશાળ તેજના સમુદ્રમાં ડૂબી ગયું!
કલિગ્રહનો અજેય પ્રકાશ રાક્ષસ પેનિવાઈઝના પાંચેય મોં અને આખા શરીરમાં ઘૂસી ગયો.
પેનિવાઈઝ ચીસો પાડી રહ્યો હતો:
> "મારું ભય... મારી ભૂખ... બધું તૂટી રહ્યું છે!"
એક ભયાનક વિસ્ફોટ સાથે — પેનિવાઈઝ અને એનો આખો અંધકાર નષ્ટ થઈ ગયો.
---
મૌન પછી અજાણી શાંતિ
સ્ટેડિયમમાં મુલાયમ પવન વહી રહ્યો હતો. અંધકાર દૂર થયો હતો.
અવિ, કશીશ અને મયંક — તન્વીને ઊભા જોઈ શક્યા નહીં.
તન્વી, જે હંમેશાં હસતી અને ધીરજવાળી હતી, હવે કલિગ્રહના પ્રકાશમાં અદ્રશ્ય થઈ ગઈ હતી.
તેમણે જાણ્યું — સાચો ભય જીતવાનો મંત્ર છે — બલિદાન અને એકતા.
---
અંતિમ દૃશ્ય:
ક્લાઈમેકસ પછી, જ્યારે આખું શહેર ખુશીથી શાંતિ અનુભવતું હતું, ત્યારે...
વિશાળપુરના એક જૂના બાવળવૃક્ષ નીચે, એક નાનકડું બાળલું રડી રહ્યું હતું. કોઈએ ખબર નહોતી કે એ બાળક કોણ છે.
એના હાથમાં એક સદીઓ જૂનો લાલ પટકાવાળો પતંગ હતો — જેના કાગળ પર અજાણી ભયંકર શિલાલિપી لکાઈ હતી:
> "ભય ક્યારેય મરતું નથી... તે રૂપ બદલાય છે.
જ્યારે ચાંદ ખૂણો હશે અને પવન દિશા ગુમાવશે, ત્યારે 'માસ્કધારી' આવશે!"
એ બાળકે આંખ ઊઘાડી — અને એની આંખો સંપૂર્ણ કાળી હતી...
અને છેલ્લો દ્રશ્ય:
> એક જૂની પાણીની ટાંકી પર લખાયેલું — "MASKED HORROR IS COMING..."
---
પેનિવાઈઝ અમદાવાદ 2 — ભૂતિયા માસ્કનો રહસ્ય!
> આગામી વાર્તામાં નવો દુશ્મન આવશે:
એક અસલી અને જીવંત ભૂતિયો માસ્ક — જે કોઈના પણ શરીર પર કબજો કરીને શહેરી ભય ફેલાવશે!
અને હવે પેનિવાઈઝ તો રહ્યો નહીં — પણ એક નવી દસ્તાવેજ ખુલે છે... એક નવી લડાઈ માટે તૈયાર રહો!
---
અગાઉ માટે નાનો Trailor Dialog
(આવા હળવા ડાર્ક સ્ટાઈલમાં)
> "તમે વિચાર્યા કે ખતમ થઈ ગયું?
પણ ભય તો ફક્ત ઊંઘતું હતું... હવે એ નવા ચહેરા સાથે પાછું આવી રહ્યું છે..."
રાત્રે વિશાળપુરના એક ખૂણે, એક નાનકડો લાલ ફૂગ્ગો ધીમી ધીમે ઊડી રહ્યો હતો...
> "શું ભય ક્યારેય પૂરો થઈ શકે છે...?"
(અને ત્યાંથી થોડી હળવી, પણ ભયમય સ્મિત આવે છે...)
---
પેનિવાઈઝ અમદાવાદમાં — અંત!
